Academisch Medisch Centrum Amsterdam
Nauwe samenwerking
De drie beddentorens van het Amsterdam UMC aan de Meibergdreef ondergaan een totale metamorfose. Heijmans werkt tot begin 2025 aan deze renovatie, waarin op vijf verdiepingen vijftien lobben worden aangepakt. Met zo min mogelijk hinder voor medewerkers en patiënten. We maken een ronde met hoofduitvoerder Juust de Visser en projectmanager Johan van der Velden.
Veel wit en zacht olijfgroen, mintgroene en lichtgrijze gordijnen en één van de zes fotowanden van kunstenaar Elspeth Diederix met bloemen: de gerenoveerde vierde verdieping van de F-toren straalt een moderne rust uit. Uit de keuken komt de heerlijke geur van net afgebakken brood. Ook al verblijf je liever niet in een ziekenhuis, hier heerst een prettige sfeer.
“Je ziet er niets meer van hè?” zegt Juust, terwijl hij een lege kamer in loopt. Binnenkort ligt hier weer een patiënt. Juust klopt op de witte, schuin weglopende beddenwand, die tientallen kabels, leidingen en buizen aan het oog onttrekt. Even daarvoor liepen we nog op G3 Zuid, waar de renovatie in volle gang is en de installatie nog in al zijn complexiteit blootligt.
Achttien keer alles
In de kantoorkeet vertelt Johan: “We renoveren hier de drie beddentorens F, G en een gedeelte van de H-toren. Die bestaan voor het grootste deel uit kamers waar patiënten liggen. Het gebouw dateert uit 1980 en de beddentorens zijn nooit echt gemoderniseerd.
Alles gaat er nu uit en wordt vernieuwd: interieur, plafonds, kozijnen, installaties. Alleen de dragende constructie blijft staan. En dat doen we voor vijftien verpleeg- en stafafdelingen.”
Een megaklus: het kost ongeveer een jaar om één verdieping van twee vleugels, hier lobben genoemd, te renoveren. Maximaal vier lobben kunnen tegelijkertijd uit bedrijf – locatie AMC kan niet meer dan zestig bedden vrij maken. Is een lob klaar, dan verhuizen patiënten uit een andere lob daarheen en neemt Heijmans de lege plek onder handen.
Winkel open
Verbouwen met de winkel open dus. Juust: “Behalve de afdeling onder ons, zijn de verdiepingen rondom ons werkgebied gewoon in bedrijf. Dat is behoorlijk uitdagend voor ons. We kunnen bijvoorbeeld niet zomaar de riolering afkoppelen. En ook in de technische schachten moet bijna alles in functie blijven, omdat alle leidingen van min twee naar de achtste verdieping lopen.”
Complex is ook het feit dat patiënten, personeel en bezoekers zo weinig mogelijk hinder mogen ervaren van ons werk. “Daarom sjouwen we niet met materialen door de gangen”, vertelt Johan, “maar brengen we al het materiaal met een bouwlift via het dak naar de verdiepingen. Onze mensen gaan via de technische verdieping en via speciale bouwliften naar hun werkplek, zodat ook zij niet door het ziekenhuis lopen.”
Denkwerk
Er ging heel wat denkwerk vooraf aan deze verbouwing. Heijmans zette al in de tenderfase bijzondere troeven in om te hinder te beperken. Naast het vervoer van alle materialen via het dak – geen eis van Amsterdam UMC maar een eigen idee van Heijmans – zet het team een paar innovatieve middelen in, zoals prefab installatiemodules (skids) en een boorrobot.
“Een skid is een vooraf in elkaar gezet geheel van leidingen voor water, medische gassen, stroom en lucht”, vertelt Juust. “Deze prefab modules hangen we in de gangen boven het plafond. Daar hoeven we ze alleen aan elkaar te verbinden en door te leggen naar de kamers. Dat scheelt enorm veel werk op locatie en er is minder boorwerk nodig: één skid hangt op maar zes steunen.”
Robot en kussen
En dan is er de boorrobot, al heeft die door de covid-drukte op locatie AMC zijn waarde nog niet kunnen bewijzen. De boorrobot boort op basis van digitale tekeningen in één keer alle benodigde gaten in de ruimte. “Zo hoeft niet elke onderaannemer zijn eigen gaten te boren”, legt Johan uit. “De robot zet er zelfs voor elk expertise een merkje bij, zodat iedereen weet welke gaten voor hem zijn.”
Een derde innovatie is het luchtkussen op het glazen dak van het centrale plein, waarboven Heijmans de gevelplaten vernieuwt. “Je moet er niet aan denken dat een stalen plaat of een steigerbuis door het glazen dak valt”, zegt Johan. “Daarom hebben we een luchtkussenbedrijf benaderd, dat ook vangkussens voor ijsbanen en filmstunts maakt. Het resultaat ligt nu hier op het dak. Dit luchtkussen is vooraf uitvoerig getest en echt: er gaat niets doorheen.”
Korte lijnen
Een nauwkeurige planning en dito afstemming met Amsterdam UMC is cruciaal in een project als dit. Daarom is het zevenkoppige projectteam van het ziekenhuis ruim een jaar geleden bij het Heijmans-team ingetrokken in het ketencomplex op parkeerterrein P4. Zo zijn er korte lijnen om dagplanningen en hindermomenten door te nemen.
"Overlast helemáál voorkomen kunnen we niet”, benadrukt Johan. “We doen er alles aan: frezen in plaats van hakken, niet boren voor acht uur ’s ochtends en nooit lang achter elkaar en zoveel mogelijk prefab doen. Wat we aan hinder veroorzaken, communiceren we duidelijk vooraf, zodat niemand wordt verrast. Goed omgevingsmanagement is hier heel belangrijk.”
Met volle teugen
Over vier jaar rondt Heijmans de renovatie van de drie beddentorens af. De verdiepingen F3 en F4 zijn inmiddels klaar en weer in bedrijf; op de zuidvleugels van G3, G4 en G5 wordt nu druk gesloopt en gebouwd. Juust en Johan genieten met volle teugen van deze klus. Niet vanwege de olijfgroene wanden, dat is niet ‘echt hun ding’. Als het aan hen lag, bleef de installatie gewoon in het zicht. Mooi toch, die techniek?
