Net als de weidevogel waar zijn familie naar is vernoemd, struint Henkjan Kievit graag door groen en water. Als natuurliefhebber en als directeur van de CV Parijsch, de ontwikkelmaatschappij van Mourik, Heijmans en de gemeente Culemborg, borgt hij de biodiversiteit in deze avontuurlijke woonwijk.
1. Wat is jouw rol in Parijsch?
“Mourik en de gemeente Culemborg werkten al sinds 1994 aan de plannen om de nieuwe woonwijk te ontwikkelen, maar dat verliep niet altijd vlekkeloos. Omdat ik bijna acht jaar bij de gemeente Culemborg werkte als directeur van de sector Ruimte en me nu specialiseer in managementoplossingen, ben ik gevraagd te helpen. Mijn ervaring met de ambtelijke organisatie en met marktpartijen kon ik hier inzetten."
"Heijmans meldde zich in 2014 als nieuwe partner en daarmee raakte het project in een stroomversnelling. Het vertrouwen tussen de partijen was hersteld en de ontwikkeling van een bijzondere woonomgeving kon van start. ‘Natuurlijk buiten leven’ is het uitgangspunt. Daar denk ik graag over mee vanuit mijn andere expertise.”
2. Wat weet je dan van natuur?
“Je zou kunnen zeggen dat ik een ‘mislukte’ boswachter ben. Ik ben opgeleid als leraar biologie, ben directeur van De Landschappen, directeur van Staatsbosbeheer Regio Zuid en hoofd Ondernemen en Bedrijfsvoering bij Natuurmonumenten geweest. Mijn hart ligt nog steeds bij flora en fauna. Voor mijn werk als natuurfotograaf trek ik er een paar keer per week op uit, in binnen- en buitenland.
Daarbij ben ik in dit gebied geboren en getogen. Als kind ving ik hier kikkers, zag ik hazen en weidevogels door m’n verrekijker en banjerde ik door het gras. Waar we nu bouwen stonden schuren en stallen. Culemborg heeft meer huizen nodig en dus wordt dit landschap van mijn jeugd een nieuwe woonwijk. Gelukkig kunnen we tegenwoordig woningen bouwen en tegelijkertijd zorgen voor meer biodiversiteit. Bij het ontwerp kon ik vanuit mijn expertise inhoudelijk meedenken over hoe je zoiets aanpakt.”
3. Hoe ziet dat er dan uit, wonen in de natuur?
“We richten de openbare ruimte van Parijsch zo in dat we optimaal aansluiten op flora en fauna die van oudsher voorkomt. Sterker nog, we willen de bestaande natuur de wijk intrekken. Hier komen geen exotische planten of bomen, louter inheemse soorten. Op rivierklei, de bodemsoort van dit gebied, bloeien van oudsher onder andere fluitenkruid, reigersbek en rolklaver. Dat zaaien we in, waardoor insecten en vlinders hun waardplanten vinden. We plaatsen wilgen of elzen, die van oudsher in natte gebieden als deze thuishoren. In de woningen maken we ruimte voor vogels en vleermuizen. Ook denken we na over eco-vriendelijke erfafscheidingen."
"Wat betreft beheer laten we het wat ruiger en wilder worden dan je meestal ziet. Bovendien willen we een oeverzwaluwenwand neerzetten, en een waar ijsvogels kunnen broeden. Het zou ook mooi zijn als we huiszwaluwen en huismussen terug kunnen brengen, vogels die graag dichtbij mensen wonen. Ik vind het mooi daar ruimte voor te bieden.”
4. Klinkt als een gezonde leefomgeving!
“Dat is wel het doel! Ik denk bij een gezonde buurt aan frisse lucht en ruimte, dat je bewust de seizoenen meemaakt door al die natuur om je heen. Dat je hier kunt wandelen in het groen of op een andere manier met je gezin of vrienden kan recreëren. Dat je straks met een bootje vanaf je huis door het gebied kan varen. En dat het zien van groen er aan bijdraagt dat als je ziek bent, je sneller herstelt. Een gezonde leefomgeving is volgens mij voor iedereen een prettige leefomgeving.”
5. Hebben de bewoners daar zelf ook invloed op?
“Het centrale park van de wijk, Parc de Triomphe, is ontworpen in co-creatie. Ontwerper Anne-Mette van Lieshout Andersen deed dit samen met bewoners en toekomstige bewoners, met de Kinderraad, een basisschool en Natuur- en Vogelwacht Culemborg. Ruim 170 mensen leverden input en de naam van het park is bedacht door een bewoner. Heel waardevol, bewoners krijgen zo zelf veel meer gevoel en betrokkenheid bij hun leefomgeving."
En het park wordt heel bijzonder. Er komt bijvoorbeeld een verbinding vanaf het Wetering Eiland via een trekpont of een hangbrug. En op de landtong ligt een avontuurlijk speelpad voor kinderen. Nergens zie je rechte lijnen, in plaats daarvan meanderende watertjes, met slingerende struinroutes en een laarzenpad."
"Ook zorgen we voor zachte, zogenoemde flauwe oevers, waardoor kikkers en padden gewoon in en uit het water kunnen klimmen. Geen hoge betonnen randen.
Ik ben overal ter wereld geweest, van Rusland tot aan Afrika, maar als ik terug ben in het rivierengebied maakt mijn hart een sprongetje. Vanaf de dijk kijkend naar de uiterwaarden, dat is mijn lievelingsplek hier in Parijsch. Ik ben blij dat ik hier kan werken.”
