Bewoner Parijsch
We bouwen geen wijk voor vandaag, maar voor de toekomst
Henkjan Kievit is directeur van CV Parijsch, de ontwikkelingsmaatschappij tussen gemeente Culemborg en firma Mourik die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van de gelijknamige wijk. Wat hem drijft? Een woonwijk realiseren die meer is dan huizen en straten.
“We bouwen een leefomgeving, voor mensen, maar óók voor planten en dieren.” In samenwerking met Heijmans wordt er sinds 2015 gebouwd aan een wijk waar biodiversiteit en woongenot hand in hand gaan. “Onze visie sluit goed op elkaar aan. Denk aan oevers waar amfibieën zich thuis voelen, gevels met nestplaatsen voor vogels, of patrijzen die een nieuw leefgebied krijgen. Die balans tussen bouwen en behouden is essentieel.”
Natuurinclusief denken vanaf de tekentafel
Het gebied waar nu Parijsch ligt, was ooit landbouwgrond. “Niet het meest biodiverse landschap,” geeft Henkjan toe. “Maar we wilden het mooier achterlaten dan we het aantroffen.” Dat zie je terug in de inrichting van het groen, met bloemrijke randen, waterpartijen, en zelfs voorzieningen in woningen voor vleermuizen en gierzwaluwen. Ook bij de uitbreiding van de wijk is natuur het uitgangspunt. “We hebben vier hectare grond gekocht en omgevormd tot natuurgebied. Dat compenseert stikstofuitstoot, maar biedt ook ruimte aan recreatie en ecologie. De zorgboerderij in de buurt helpt straks mee in het beheer. Zo snijdt het mes aan meerdere kanten.”
Diversiteit in stenen en mensen
Wat Parijsch onderscheidt van veel andere nieuwbouwwijken, is de afwisseling in sfeer en identiteit. “We hebben bewust gekozen voor deelgebieden met elk een eigen karakter,” vertelt Henkjan. “Zo voelt elk stukje wijk als een mini-dorpje binnen een groter geheel.” Dat zie je bijvoorbeeld op Wetering Eiland, met zijn stadse architectuur en beperkte toegang, waardoor bewoners echt het gevoel hebben thuis te komen. “We willen dat iedereen hier een plek vindt: jong, oud, sociaal, zelfstandig. Dat vraagt om een mix van woningtypes én ruimte om elkaar te ontmoeten.” Daarom worden bewoners al vroeg betrokken bij de inrichting van hun buurt. Zo ontstaan er speelplekken tot paden en groen.
Thuis voelen is samen doen
Voor Henkjan is het vanzelfsprekend dat bewoners meedenken. “We bouwen deze wijk niet voor onszelf, maar voor de mensen die er wonen.” Hij noemt het speeltuintje achter Parc de Triomphe, waarvan de naam is bedacht door een kind uit de buurt. Of pannenkoekendag, waarbij buren samen eten en elkaar leren kennen. “Sociale cohesie groeit niet vanzelf, je moet het voeden.”
Terugkijkend is Henkjan trots op wat er staat. “We hebben een wijk gebouwd waarin duurzaamheid, leefbaarheid en betrokkenheid samenkomen.” Zijn enige kanttekening? Hij moet er even over nadenken, maar: “We hadden wellicht iets verder vooruit mogen denken over mobiliteit. In de toekomst halen kinderen hier misschien geen rijbewijs meer, omdat ze door een zelfrijdende auto worden opgehaald. Daarop anticiperend hadden we bijvoorbeeld de parkeergelegenheid anders kunnen inrichten.” Maar dat haalt de heldere missie van Henkjan niet onderuit: een toekomstbestendige wijk, waarin mensen én natuur zich blijvend thuis voelen.
