Dankzij een slimme aanpak en innovaties kan Werkend Hardt de oplevering drie kwartalen vervroegen. Maar niet elk infraproject biedt zo’n kans. Het grootste veiligheidsrisico zien Roy en Sander dan ook in tijdsdruk. Laatstgenoemde: “Opdrachtgevers willen maximale doorstroming op wegen, waardoor de uitvoeringstijd steeds krapper raakt. Sinds de crisis trekt de markt aan, wat de druk extra verhoogt.”
Maar de wal keert het schip, ziet Sander. “Als het onderdeel Veiligheid in onze beslissingsmatrix oranje of rood kleurt, gaan we met een opdrachtgever in gesprek. In het uiterste geval stappen we uit een tender. Veiligheid is ons heilig. Je wil dat je mensen elke dag weer gezond thuiskomen.” Roy knikt nog instemmender dan vroeger. Sinds vijf weken is hij vader van zijn eerste kind.

Roy Neele en Sander Dekker op het kantoor van Werkend Hardt in Roermond.
Huftergedrag
Hoe de vlag van Heijmans er op veiligheidsgebied bij hangt? “Onze ongevallenratio oftewel het aantal ongevallen per één miljoen werkuren schommelt nu tussen 3,5 en 4. Tien jaar geleden lag dat stukken hoger”, zegt Sander. Belangrijke oorzaak van de daling is de inbedding – in 2013 – van het veiligheidsprogramma GO! Toch is tevreden achteroverleunen op de stoel geen optie, zeker niet op twee poten. Want verdere verlaging van de ongevallenratio stagneert de laatste jaren.
“Tijd voor een volgende stap”, vertelt Sander. “Er is een programma ‘GO! Leiders in veiligheid’ ontwikkeld. Het kader van Heijmans gaat in workshops met veiligheid aan de slag. Zo versterk je voorbeeldgedrag in de hele organisatie, van hoog naar laag.”

Eén risicofactor kan Heijmans amper beïnvloeden: huftergedrag van weggebruikers. Het is bar en boos, weet Roy. “Toen ik jaren geleden voor het spoedpakket Alkmaar-Uitgeest op de A9 werkte, werd ik op scheldpartijen getrakteerd omdat bezoekers van een Vrienden van Amstel Live-concert in de file stonden. Niet leuk, al kon ik me dat chagrijn nog wel voorstellen. Maar de agressie is gegroeid. Een beker milkshake naar je hoofd krijgen; weggebruikers die pijlwagens voorbijscheuren. Te gek voor woorden.”

A9 Gaasperdammerweg
Spelen en ontspannen op een tunnelEen koelvest zou voor heethoofdige automobilisten een zinvol Vaderdag-cadeau zijn. De wegwerkers van Heijmans zweren er in ieder geval bij. Roy: “Afgelopen zomer was het zo verschrikkelijk warm dat die vesten echt van pas kwamen. Andere maatregelen bij hitte? Zonnebrandcrème en flesjes water uitdelen. Bij extreme kou drinken we wat vaker koffie. Even een warme keet in. Ook dat is zorg voor de veiligheid van je mensen.”
Zonneklaar
Een blik op het verlanglijstje: Sander zou qua veiligheid in werkplannen nog een tandje bij willen zetten. Zelf verdiende hij zijn brood in onder meer de off shore-wereld, een strenge sector die ‘veiligheid’ vet en in corps 144 schrijft. “Er valt bij Heijmans met name nog veiligheidswinst te behalen in de overdracht tussen werkvoorbereiding en uitvoering. Hoe meer een werkplan is toegesneden op de praktijk, hoe beter.”
Roy hoopt dat collega’s onveilig situaties en gedrag blijven melden. Hij is een van de vijftig zogeheten GO!-coaches: “Een soort vertrouwenspersonen op het gebied van veiligheid. Als iets niet in de haak is, kun je ons bellen of mailen. Het werkt. Wij gaan praten met de betrokkenen, ook met uitvoerders.” Nog een wens: opdrachtgevers die (de kosten voor) onvoorziene extra veiligheidsmaatregelen niet doodleuk het pakkie-an van de aannemer vinden.

Voor Sander, die deel uitmaakt van de directie van Heijmans Infra, is het zonneklaar: “Ons werk doen we veilig; anders doen we het niet. Als iemand om veiligheidsredenen een werk stillegt, zal hij van hogerhand nooit horen dat dat geen goede beslissing is geweest.”
Even later lopen de twee het kantoorpand uit. Bestemming: de plek waar Heijmans aan de N280 werkt. “Heb jij een oranje broek, jas, veiligheidsschoenen en helm bij je?” vraagt de een. De ander grinnikt. Wie in infra en veiligheid gelooft, wordt in die uitrusting geboren.